 Wysłany: Pon 15:31, 09 Kwi 2018 Temat postu: dolina |
|
| Jeden ze straznikow powiedzial im, ze nazajutrz maja stanac przed sadem, Isaber rano, a Itale po poludniu. Tym razem Isaber nabral otuchy, a Itale zmarkotnial. Jesli Forost wiedzial, co mowi, to im pozniej odbywal sie proces, tym lepiej. Jednak nic nie mowil o swoich obawach i nastepnego ranka wyslal Isabera ze straznikami, probujac wierzyc albo przynajmniej zachowywac sie, jakby wierzyl, ze wszystko bedzie dobrze.
Isaber wrocil przed poludniem. -Jestem zwolniony! - zawolal, zanim jeszcze straznik otworzyl drzwi. - Zwolniony! - Itale poczul przyplyw nieoczekiwanej, wszechogarniajacej ulgi, radosci i nadziei. Usciskal Isabera, do oczu naplynely mu lzy... -A wiec jestes wolny? Jestes wolny? -Mam wyjechac przed wieczorem z Rakavy, a do poludnia we srode mam opuscic Polane. Czy ci glupcy mysla, ze zechce tu zostac? - Rozesmial sie drzacym, tryumfalnym smiechem. Itale znow go objal w radosnym uniesieniu. -Tak naprawde nie mialem nadziei... dzieki Bogu, dzieki Bogu! Ale po co tu przyszedles? -Poprosilem, zebym mogl zaczekac, az skoncza z toba. Zgodzili sie, nie sa tacy zli, jak myslalem... Opowiem ci o procesie. Opowiadal z podnieceniem i nieco chaotycznie. W miare trwania rozmowy Itale zaczal dostrzegac zludnosc nadziei. -Obronca, ktory nawet z nami nie rozmawial - powiedzial Isaber. - To farsa, co to za sprawiedliwosc? -Cesarska - odparl Itale. - Co on mowil, Agostinie? Pamietasz cokolwiek? -Och, mowil o mojej mlodosci i braku doswiadczenia, same bzdury, nic waznego. - Zrobil sie niespokojny, ukrywal cos, co powiedzial adwokat, prawdopodobnie to, ze wykorzystali jego naiwnosc starsi. Isaber byl bystry i zorientowal sie, ze Itale zauwazyl, iz cos zatail. Odtad byli skrepowani, lecz udawali, ze sobie ufaja. Jednak Isaber zostal uwolniony, a jego proces stanowil czysta formalnosc. Nie liczylo sie, co powiedzieli lub czego nie powiedzieli prawnicy. Kiedy Szwab przyszedl po Itale, zeby zaprowadzic go do sali rozpraw, Isaber poszedl z nimi. Nie pozwolono mu jednak wejsc do sali sadowej i nawet nie uscisneli sobie rak w korytarzu, bo drugi straznik nie pozwolil Itale sie zatrzymac. Obronca, wysoki prawnik o smutnych oczach oplacany przez panstwo, rozmawial z Itale przez piec minut. -Widzi pan, chodzi wylacznie o te papiery. O panskie artykuly. Przyznamy, ze to pan je napisal. -Podpisalem je. To oczywiste, ze jestem ich autorem. -Tak. Potem przemawial pan na zebraniu robotniczym siodmego oraz na innym zebraniu dwudziestego. -Tak. -No coz, po prostu sie do tego przyznamy i zdamy na laske sadu. Jest pan oskarzony o dzialalnosc na szkode... -Wiem. Czego sie moge spodziewac po lasce sadu? -Niech pan nie prosi o glos - odparl prawnik, patrzac w papiery i drapiac sie po zle ogolonym, pobruzdzonym policzku. - Prosze mi wierzyc, panie Sorde. Niech pan zaniecha obrony. Itale wiedzial, ze prawnik ma racje. |
|
